Willem
Tijdens mijn eerste fietsvakantie in 1983 ben ik helemaal kapot gegaan op een heuveltje in Bourgondië. In de jaren erna ben ik met enige regelmaat op fietsvakanties geweest, altijd met het vertrouwde tentje achterop. Maar altijd was daar een gezonde angst en ontzag voor de bergen. Weliswaar beklommen we af en toe min of meer per ongeluk een berg zoals de Puy Marie, Col de Turini of de Col St. Raphael, de bergen werden meestal gemeden.
Toen iemand me vertelde over de 100 Cols Tocht was ik stiekem wel onder de indruk, maar wist ik zeker: dat is alleen voor pezige afgetrainde die-hard wielrenners die van afzien houden, niet voor mij. Maar toen ik in 2010 in de buurt van de Col de la Bonette op vakantie ging, en ik bij wijze van midlife crisis had bedacht om deze 2800 meter hoge berg te beklimmen bleek dat het eigenlijk best meeviel. En ook dat het een prachtige en indrukwekkende ervaring was.
Toen ik eenmaal de hoogste berg van de alpen had beklommen was ik opeens niet meer bang voor de bergen. Ik besloot Kaspar over te halen om de 100 Cols Tocht te gaan fietsen. Dat bleek niet veel moeite te kosten en nog geen jaar later vertrokken we uit Saverne, blij en vol spanning over wat komen zou!
Kaspar
Ik heb op mijn 16e samen met een groep vrienden een fietstocht gemaakt vanaf Reims naar noord Italië. Ik weet nog goed hoe trots ik was dat ik de Col de Cabre zonder afstappen in 1 keer naar boven ben gefietst. Dit was – voor zover ik mij kan herinneren – het hoogtepunt van de tocht. Wij hadden een zo vlak mogelijk parcours uitgestippeld, vanaf Nice veilig langs de kust met als einddoel Italië en dan nog een stukje omhoog vanaf Ventimiglia naar Olivetta.
We zijn inmiddels bijna 40 verder. Ik had het stukje naar Italië vanuit Frankrijk inmiddels al een paar keer gefietst via de Col de Turini, toen mij werd gevraagd om de 100 Cols Tocht te gaan fietsen. Nog wat schuchter en bang voor het vele klimwerk wat daarmee gepaard gaat heb ik besloten de uitdaging aan te gaan. Sindsdien fiets ik een gemiddelde col al fluitend en met 2 vingers in de neus omhoog. Al zal ik de fietsvakantie die ik in de jaren 80 van de vorige eeuw heb gemaakt altijd blijven koesteren als een dierbare herinnering, de 100 Cols Tocht is wat klimmen betreft het hoogst haalbare tot nu toe. Niemand neemt mij deze fantastische ervaring meer af.
